Als 15jarige had ik een klein vriendengroepje van zwarte schapen van allerlei kaliber. In de periferie ervan bewoog zich H.: Een 17jarige goedgelovige kruimeldief met een groot hart en niet zo'n groot brein. Die tikte zo de etalageruit van een schoenenwinkel in, om vervolgens met loeiende sirenes en een buit van louter linkerschoenen opgepakt te worden. Na het zoveelste incidentje belandde hij in de gevangenis*. Wij ontvingen een enthousiaste brief waarin hij vertelde over zijn nieuwe vrienden daar. Na zijn vrijlating verdween hij uit ons leven: hij was opgelost in het circuit van de echte criminaliteit.
In VK Magazine** pleit Josha Zwaan aan de hand van het verhaal van haar zoon - slachtoffer van lichamelijk geweld - voor het insluiten van daders. Niet tussen vier muren, maar in de Family Group. In Nieuw Zeeland, waar haar roots liggen, wordt na een misdrijf een Family Group Conference belegd met iedereen die rechtstreeks of zijdelings betrokken was bij het delict. Niet alleen dader en slachtoffer komen aan het woord; ook vrienden en familieleden worden bevraagd over hun verantwoordelijkheid voor wat is gebeurd. Daarna wordt besproken welke regels en afspraken iedereen uit de gemeenschap nodig heeft. Tenslotte worden afspraken gemaakt over compensatie van het slachtoffer. De Family Group bewaakt de naleving van de afspraken.
Natuurlijk heeft de dader, die Josha's zoon een kapot bierglas in zijn gezicht drukte, iets verschrikkelijks gedaan. Zijn slachtoffer droomt dan ook maandenlang over het nemen van wraak. Tot het moment dat hij de dader in levende lijve ontmoet en hem vertelt hoe bang hij soms is. De dader blijkt 's nachts wakker te liggen van schaamte over wat hij heeft gedaan. Zodra de wederzijdse behoeften aan veiligheid, begrip en (zelf)respect zijn erkend, maakt wraaklust plaats voor compassie en vergeving.
In de video hieronder vertelt Marshall Rosenberg, een van mijn grote helden, over Non Violent Communication: een taal die vrij is van veroordeling en interpretatie, en zich richt op de vervulling van behoeften in plaats van het behalen van gelijk. De wereld zou er heel anders uitzien als we allemaal deze taal spraken.
* 1 procent van de Amerikaanse bevolking woont in een gevangenis.
** Download hier de PDFjes van het artikel 'De echo van een scherf' van Josha Zwaan in Volkskrant Magazine nr. 525, pag. 22.
he, wat fijn om hem weer eens te horen vertellen, das alweer lang geleden, die middag aan het rembrandpark...
BeantwoordenVerwijderenen nu hopen dat hij gelijk heeft en dat we (langzaam, maar liefst iets sneller ;)) weer terug komen in die natuurlijke manier van met elkaar communiceren, zou mooi zijn
liefs liz