Een week geleden hakte ik een flinke knoop door: ik ga alleen op reis. Ik had de keuze lang uitgesteld: ik heb een behoorlijke strijd moeten leveren om te winnen van mijn aloude patroon van veiligheid en voorspelbaarheid. Duizend beren op de weg.
Hoe kon het toch dat die beren zoveel groter en belangrijker leken dan mijn hartewens?
Isaac Shapiro, een van de mensen waar ik op dit moment het liefst naar luister, vertelt in de video hieronder over onze neiging om te focussen op problemen. Het is een gewoonte: we zitten vast in een groef, een unconsious neural pathway. Deze focus maakt ons idee van onszelf klein, beperkt. Ertegen verzetten helpt niet: het is de oefening om simpelweg te kiezen voor iets anders.
Wonderlijk hoe adequaat het universum op mijn keuze reageerde. Mijn dierbare huisje was binnen een uur onderverhuurd aan een betrouwbare vriend. Van vrienden en familie ontving ik niets dan aanmoediging en bevestiging. Een vriendin schoof me haar oude Ipod toe en ik vond de Lonely Planet van Thailand in mijn brievenbus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten