Oogsten

Het is een hardnekkige opvatting dat wanneer iets meer wordt op de ene plek, er ergens anders altijd iets minder wordt. Zo lijken wij in het verbouwen van ons voedsel volledig te hebben geaccepteerd dat onze rijke (of minder rijke) oogsten ten koste gaan van de vruchtbaarheid van de aarde en de diversiteit van het leven.

Tenminste, vooralsnog. Het hoeft namelijk niet meer, zo stelt Michael Pollan in zijn lezing (zie de video hieronder) waarin hij de veeteelt boerderij Polyface aanhaalt als voorbeeld. Daar wordt gewerkt volgens de principes van de permacultuur: een organische teeltwijze waarbij de aarde elk seizoen zeer intensief wordt geëxploiteerd en toch telkens vruchtbaarder en rijker wordt. De boer bereikt dat met een minimum aan inspanning, door zo nauwkeurig mogelijk de natuurlijke omstandigheden na te bootsen.
Drie dagen nadat zijn koeien een stuk grasland hebben kaalgevreten en zijn verplaatst naar een ander veld, zet hij er zijn verrijdbare kippenrennen op. De gevederde dames eten de maden uit de koeienvlaaien die dan zojuist zijn ontpopt. Dit proteïnerijk dieet voorkomt een vliegenplaag en levert veel eieren op. Door het gewroet en gewoel van de kippen wordt de vruchtbare mest ook nog eens netjes over de hele grasmat verspreid. Na drie weken is het land weer rijp voor een volgende ronde vreten en wroeten, zonder tussenkomst van kunstmest, geïmporteerd veevoer of pesticiden.

Ruimte innemen en succesvol oogsten is lastig onder invloed van de programmering dat dat ten koste van iemand anders zou gaan (die het meer waard is dan ik!). Marianne Williamson zegt hierover: 'Je hoeft je er niet voor te verontschuldigen dat je briljant bent, getalenteerd, adembenemend. Jouw succes doet niets af aan dat van de ander. In feite vergroot het de mogelijkheid dat anderen ook succes kunnen hebben. Jouw geld vergroot je vermogen om geld aan anderen te geven. Jouw vreugde vergroot je vermogen om vreugde aan anderen te geven en jouw liefde vergroot je vermogen om liefde aan anderen te geven.' Om te groeien, zegt zij, 'stellen kinderen zich voor dat ze volwassen zijn. Wij kunnen ons, voor onze spirituele groei, voorstellen dat wij groter zijn dan we op dit moment zijn... Door je klein te houden bewijs je niemand een dienst.'*

Op 1 augustus wordt van oudsher het heidense oogstfeest Lammas gevierd: niet alleen uit dank voor de materiële oogst, maar ook voor de spirituele. Een mooi moment om te eren wat ik heb bereikt en om aandacht te besteden aan mijn toekomstige groei en grootsheid.
Ik gun mezelf volgend jaar permacultuur jaar: moge mijn vruchten moeiteloos groeien en moge velen baat bij ze hebben!



*Marianne Williamson 'In vrouwelijkheid' - over het spirituele leven van de vrouw', 2008, Forum Amsterdam. P. 64